Bir iki hafta önceydi.Annemle alışverişten dönüyorum.Elimizde poşetler.Bizim sokağa girmek için köşeyi dönerken bir kağıt arabası, bir kadın ve 5 yaşlarında bir kızın yanından geçtik.Fark etmedim bile.Geçtim gittim.On on beş adım sonra annem dedi ki: "Arda, şu kadıncağıza yardım etsene.". Döndüm baktım.Sokakta yolları kazmışlar.Kadın çöplerden bir araba dolusu kağıt karton toplamış.Yolun bozuk yerine gelince de arabası devrilmiş.Kızı küçük, yardım edemiyor.Kendi kuvveti de devrilen arabayı kaldırmaya yetmiyor.
Poşetlerimi bıraktım,yanına gittim.Arabayı doğrulttum ama takılan yerinden kurtaramadım.Kadın,arabanın içindeki kağıtların bir kısmını çıkarttı.Birkaç deneme sonra arabayı yerinden çıkarttık.
Biz arabayı çıkartmaya çalışırken o da bana anlatmaya başladı."Keşke devirmeyeydim." diyordu.Sonra eklendi: "Bu yolları kazıyorlar böyle..." O anlattıkça ben içimden geçirdim:Doğru ya,yolları kazıyorlar böyle. Yolun kenarında pis mi pis bir araba devrilmiş.İçinde çöpten çıkarılmış kartonlar.Bir çingene kadın,bir ufak kız. Kim yardım eder ki kadıncağıza? Ne de olsa "öteki" tayfadan. Ben bile ilk geçişimde kadını görmemiştim / görmezden gelmemiş miydim?
İyi ki annem beni durdurmuş. İyi ki o bembeyaz şortuma t-shirt'üme aldırmadan çöp arabasını kaldırmaya gitmişim. İyi ki yardım etmişim.Ben etmesem kim yardım edecekti ki? Kim bilir kaç kişi geldi geçti yanından,, dönüp bakmadan,aldırmadan... Kadıncağız dakikalarca uğraşıp duracaktı.
Aslında bu kadın o arabayla kurtarıyor dünyayı.Biz değil miyiz küresel ısınmadan bahseden, geri dönüşüm diyen.Kaçımız çöpümüzü geri dönüşüme kazandırıyoruz.İşte bu kadın o arabasıyla ayıklıyor çöplerimizi. O üstünün başının pisliğiyle bize medeniyet dersi veriyor. O yanına yaklaşamadığız arabasının içinde bir dünya kurtuluyor. Farkında mıyız ki...
Kurtardık arabayı. "Sağol oğlum." dedi kadın. "Allah razı olsun.". Ben de içimden geçirdim: "Allah asıl senden razı olsun." Sonra seslice ekledim: "Kolay gelsin."
Fotoğraf: http://www.fotoroportaj.org/dosyalar/geridonusum/01.jpg
Poşetlerimi bıraktım,yanına gittim.Arabayı doğrulttum ama takılan yerinden kurtaramadım.Kadın,arabanın içindeki kağıtların bir kısmını çıkarttı.Birkaç deneme sonra arabayı yerinden çıkarttık.
Biz arabayı çıkartmaya çalışırken o da bana anlatmaya başladı."Keşke devirmeyeydim." diyordu.Sonra eklendi: "Bu yolları kazıyorlar böyle..." O anlattıkça ben içimden geçirdim:Doğru ya,yolları kazıyorlar böyle. Yolun kenarında pis mi pis bir araba devrilmiş.İçinde çöpten çıkarılmış kartonlar.Bir çingene kadın,bir ufak kız. Kim yardım eder ki kadıncağıza? Ne de olsa "öteki" tayfadan. Ben bile ilk geçişimde kadını görmemiştim / görmezden gelmemiş miydim?
İyi ki annem beni durdurmuş. İyi ki o bembeyaz şortuma t-shirt'üme aldırmadan çöp arabasını kaldırmaya gitmişim. İyi ki yardım etmişim.Ben etmesem kim yardım edecekti ki? Kim bilir kaç kişi geldi geçti yanından,, dönüp bakmadan,aldırmadan... Kadıncağız dakikalarca uğraşıp duracaktı.
Aslında bu kadın o arabayla kurtarıyor dünyayı.Biz değil miyiz küresel ısınmadan bahseden, geri dönüşüm diyen.Kaçımız çöpümüzü geri dönüşüme kazandırıyoruz.İşte bu kadın o arabasıyla ayıklıyor çöplerimizi. O üstünün başının pisliğiyle bize medeniyet dersi veriyor. O yanına yaklaşamadığız arabasının içinde bir dünya kurtuluyor. Farkında mıyız ki...
Kurtardık arabayı. "Sağol oğlum." dedi kadın. "Allah razı olsun.". Ben de içimden geçirdim: "Allah asıl senden razı olsun." Sonra seslice ekledim: "Kolay gelsin."
Fotoğraf: http://www.fotoroportaj.org/dosyalar/geridonusum/01.jpg
No comments:
Post a Comment
Bence